Barokweek Dordogne
Groen, groen, groen…
De Dordogne, zo groen in alle schakeringen: de grote kronen van de loofbomen, het forse naaldhout en op vochtige plekken varens. Daar waren wij voor een week vol barokmuziek. Varens horen tot de oudste planten van onze planeet. Hun sporen verspreiden zich als muziek. Mijn terras is een stenen ruit met zodoende vier vrije hoeken. In één er van heb ik varens gezet, die bij de eerste vorst en droogte verschrompelen en in betere tijden als vuistjes weer tevoorschijn komen. Onze barokreis ervaar ik als zo’n ontluikende varen.
De hartelijke begroeting van onze reisleider/musicoloog Dick Hermsen brak het ijs. Samen met Marco, de chauffeur, bracht hij ons naar Orléans voor de eerste overnachting. Na het ontbijt kregen we een voorproefje Het prachtige kerkje in Cercles
van al het schoons dat zou volgen. Prachtig orgelspel op het hele bijzonder Cavaillé-Coll orgel dat in de Kathedraal hangt. De varen ontvouwde zich.
We liepen daarna naar het beeld van de jonge vrouw die het voortouw nam in de strijd tegen de Engelsen: Jeanne d’Arc. Zij moest haar initiatief bekopen met de dood op de brandstapel. De rest van de dag reden we zuidwaarts. Om de twee uur een stop en op de afgesproken tijd weer verder. De toegang naar het hotel in St. Juliën was te iel voor onze lange bus. Gelukkig bleek er nog een andere weg te zijn, de juiste! Het zwembad lokt sommigen van ons al vóór het diner, dat overigens voortreffelijk was. En zo werd het vrijdag.
Uitleg van Dick in de ochtend over wat we gaan zien en horen en daarna op weg naar Ton Koopman met zijn Amsterdam Baroque Orchestra. Met concerten voor drie en vier klavecimbels en muziek van Vivaldi te Cercles waar het plein vol stond met kramen voorzien van allerlei heerlijkheden. ’s Middags hoorden we het Brisk Blokfluitkwartet en ’s avonds trad het London Haydn Quartet aan, nadat we buiten geplaagd waren door snoeplustige wespen die ons gelukkig niet prikten. Geitenkaas met honing was de trekker voor de zwerm. Bijzonder was de ontmoeting met Ton Koopman die speciaal even met onze groep kwam praten. Hij vertelde over het festival en over zijn leven in de Dordogne.
Op zaterdag zouden we eigenlijk zes concerten hebben maar de tussentijden waren zo krap dat we er één misten. Bach, vertolkt door Alberto Rasi trok ons mee met Patricia Marisaldi op het klavecimbel. In het kasteel zong Bettina Pahn naast een fraai weelderig boeket. Zo volgden nog de luit, weer klavecimbel en orgelmuziek in een hemelse sfeer. Zoals de varen uitgroeit met haar fijne ranken, zich uitspreidt en er fier bij staat, zo werden wij meegenomen in de volheid van de muziek.
Dan de zondag. Een rustige ochtend in de tuin gevolgd door een kort bezoek aan Bergerac. Vervolgens een heerlijk terras bij Saint Astier wat later in de middag. Aldaar ’s avonds in de kerk het slotconcert met tenoraria’s en de Fireworks van Händel. Verzadigd en verzaligd gingen we hotelwaards voor het diner en de avond in de tuin waar ik een pantoum voorlas met als thema: muziek. Dick Hermsen begeleidde op gitaar. Er volgden nog meer mooie bijdragen van reisgenoten. Volop uitbundige zang. Een prachtige slotavond in de tuin van het hotel.
De volgende dag op naar Parijs met een lunch in Vierzon in een leuk restaurant. Marco reed ons ’s avonds door het altijd weer indrukwekkende Parijs. De gids vertelde over wat ons links en rechts passeerden. Het was een indrukwekkende apotheose van een geweldige week met prachtmensen die samen intens genoten.
Voor mij was het alsof de varens mij een weerzien toewuifden met hun oprijzende schoonheid.
Willemien Waterreus-Verspaget